ویدیو: سقوط مرگبار هواپیمای عکاس«طلوع زمین»

پنجاه و شش سال پس از ثبت عکس تاریخی «طلوع زمین»، ویلیام آندرس، عکاس آن تصویر برجسته، در سن ۹۰ سالگی در حادثهٔ سقوط هواپیما جان خود را از دست داد.

ویلیام آندرس، فضانورد ناسا، در سال ۱۹۶۸ طی مأموریت فضایی «آپولو ۸» اولین تصویر رنگی از طلوع زمین را ثبت کرد. این عکس نه تنها یکی از مهم‌ترین تصاویر تاریخ معاصر شد، بلکه نگاه بشر به سیاره‌اش را تغییر داد و الهام‌بخش بسیاری از جنبش‌های زیست‌محیطی گردید.

او بعدها گفته بود: «کاش بیشتر از آن لحظهٔ تاریخی عکس گرفته بودم. آن لحظه گفتم وای خدای من، چقدر زیبا! زمین در حال طلوع است.»

این فضانورد برجسته در ۱۷ اکتبر ۱۹۳۳ در هنگ‌کنگ به دنیا آمد. در آن زمان، پدرش ستوان نیروی دریایی در کشتی جنگی «یواس‌اس پانی»، یک قایق توپ‌دار آمریکایی در رودخانه یانگ‌تسه چین، بود. خانوادهٔ او به آناپولیس در مریلند نقل مکان کردند، جایی که پدرش در مدرسه نیروی دریایی ایالات متحده ریاضیات تدریس می‌کرد.

پدرش در جریان جنگ دوم بین چین و ژاپن در سال ۱۹۳۷ به عنوان افسر اجرایی کشتی جنگی «یواس‌اس پانی» خدمت می‌کرد و در اثر حمله و غرق شدن کشتی توسط بمب‌افکن‌های ژاپنی مجروح شد. ویلیام آندرس و مادرش با قطار به گوانگژو گریختند و با تلاش فراوان به فیلیپین رسیدند. آرتور آندرس توسط بریتانیایی‌ها نجات یافت و به بیمارستان نیروی دریایی سن‌دیگو فرستاده شد.

ویلیام آندرس در سال ۱۹۵۵ مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی برق گرفت و به عنوان ستوان دوم در نیروی هوایی آمریکا انتخاب شد. او بعدها در رشتهٔ مهندسی هسته‌ای در موسسهٔ فناوری نیروی هوایی (AFIT) تحصیل کرد و در سال ۱۹۶۲ با مدرک کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شد. او تأکید داشت که عکسش از زمین مهم‌ترین کمک او به برنامه فضایی بود.

ویلیام آندرس این عکس را در طول چهارمین گردش خدمهٔ «آپولو ۸» به دور ماه گرفت. او می‌گوید: «داشتم با عجله دوربین عکاسی‌ام را از فیلم سیاه و سفید به رنگی تغییر دادم و سریع آن عکس را گرفتم.»

مأموریت «آپولو ۸» نخستین پرواز فضایی انسانی بود که در آن یک سفینه مدار زمین را ترک و به ماه سفر می‌کرد. این سفر جسورانه و خطرناک با موفقیت به پایان رسید و زمینه برای فرود «آپولو ۱۱» روی کره ماه فراهم شد.

او حتی تا ۹۰ سالگی نیز به پرواز مشغول بود و در نهایت در همین راه جان خود را از دست داد. مقام‌های محلی سن‌خوآن در سیاتل اعلام کردند که ویلیام آندرس در حادثه سقوط هواپیمای «بیچ آ-۴۵» جان باخته است.

ویلیام آندرس بعدها در کمیسیون انرژی اتمی، به عنوان رئیس هیئت آمریکایی برنامه تبادل فناوری مشترک ایالات متحده و شوروی برای شکافت هسته‌ای و انرژی همجوشی، و همچنین به عنوان سفیر در نروژ خدمت کرد. او همچنین در «جنرال الکتریک» و «جنرال داینامیکس» مشغول به کار شد.

ویلیام آندرس و همسرش، والری، در سال ۱۹۶۶ «موزه پرواز هرتیج» را در ایالت واشینگتن تأسیس کردند. این موزه اکنون در یک فرودگاه منطقه‌ای در برلینگتون مستقر است و شامل ۱۵ هواپیما، یک کتابخانه، و چندین وسیله نقلیه نظامی عتیقه است.

این زوج که در سال ۱۹۵۵ با یکدیگر ازدواج کردند، صاحب شش فرزند هستند. ویلیام آندرس دوران بازنشستگی خود را در جزیره اورکاس در سن خوآن گذراند، جایی که در آخرین پروازش، زندگی او به پایان رسید.