آینده‌ای که به خاطر لجبازی سوخت

شب حادثه

چند شب قبل به همراه همسرم به یک دورهمی خانوادگی رفتیم. در طول میهمانی من بابت بعضی از رفتارها و حرف‌های همسرم عصبانی شدم. میهمانی که تمام شد و راهی خانه شدیم، من از همان لحظه شروع کردم به سروصدا و دعوا با همسرم. او هم به جای آرام کردن من پا به پای من بحث می‌کرد و داد می‌زد. بالاخره آنقدر بحث بین ما بالا گرفت که من تهدید کردم ماشین را نگه دارد تا پیاده شوم وگرنه خودم را از خودرو بیرون می‌اندازم. او هم ماشین را نگه داشت و من پیاده شدم و کنار خیابان ایستادم تا برای خودم تاکسی بگیرم.

تصمیم سرنوشت‌ساز

هر چه همسرم اصرار کرد و خواست تا برگردم قبول نکردم و از او دور شدم. در همین گیر و دار یک خودروی گرانقیمت مقابل پایم توقف کرد و من در یک لحظه فقط به کم کردن روی همسرم فکر کردم و بدون توجه به عواقب کارم سوار خودروی مرد غریبه شدم. آن شب مرد غریبه مرا به خانه مجردی خودش برد و بارها توسط او و هم‌خانه‌اش مورد آزار و اذیت قرار گرفتم و فردای آن روز سرافکنده و زخم‌خورده رهایم کردند.

عواقب لجبازی

نمی‌توانم کسی جز خودم را مقصر این اتفاقات بدانم. دیگر روی برگشتن به خانه را هم ندارم. به خاطر یک تصمیم احساسی و عجولانه هم زخمی عمیق به جسم و روح خودم زدم و هم زندگی مشترک و آینده‌ام را به نابودی کشاندم. می‌دانم فرد آزارگر توسط همکارانتان دستگیر می‌شود و مجازات خواهد شد اما چیزی در زندگی من عوض نمی‌شود. من زندگی حال و آینده‌ام را پای تصمیم نادرست خودم باختم.

نظریه کارشناس

بدون شک هر زوجی با هر درجه از عشق و علاقه نسبت به یکدیگر به دلایل مختلف در طول زندگی مشترک خود با چالش‌هایی روبرو می‌شوند. نکته مهم در این موقعیت‌ها، برخورد عاقلانه با مسائل و مشکلات و رسیدن به راه حل مناسب است. متاسفانه اکثر زوج‌ها که از لحاظ روحی و فکری نابالغ و کودک مانده‌اند، در برخورد با کوچکترین موضوع و ناکامی، یک بحث کوچک را تبدیل به یک جنگ تمام عیار کرده و گمان می‌کنند پیروز کسی است که بیشترین تهمت و تحقیر و رفتارهای تهدیدآمیز را نثار دیگری سازد. غافل از اینکه این نوع رفتارها موجب دوری از یکدیگر شده و کدورت و ناراحتی جایگزین همیشگی محبت از دست رفته خواهد شد.

به قلم: سرگرد سمانه مهربانی - معاون اجتماعی پلیس آگاهی تهران بزرگ