ماجرای فوت بدلکار جمشید مشایخی در سریال علی حاتمی

ایسنا: به تایید دست‌نوشته‌ها و اقوام نزدیک این مرد، زانوانش به هنگامِ خطاطی و ورود به دنیای خط ـ نقاشی، به لرزه درمی‌آمد؛ خط را بر نقاشی ارجح می‌دانست و از دریچه خطاطی به نقاشی نگاه می‌کرد؛ شاید نگاه «رضا مافی» به دنیا نیز از دریچه خطاطی بود.

این هنرمند آثار خود را طی دوره کوتاهِ عمرش که فقط ۳۹ سال به طول انجامید، خلق کرد؛ حال آثار رضا مافی در موزه هنرهای معاصر تهران به کیوریتوری محبوبه کاظمی به نمایش درآمده است.

در میانِ آثار به نمایش درآمده از این هنرمند، بخشی از لوازم شخصی او نیز در معرض دید قرار گرفته است که تعدادی عکس‌ هم در این مجموعه دیده می‌شود.

به گزارش ایسنا، یکی از عکس‌های این مجموعه بیش از سایرین مورد توجه قرار می‌گیرد که تصویری از رضا مافی در کنار علی حاتمی است.

رضا مافی و علی حاتمی از گذشته دوست بودند و در نماهایی از سریال «هزاردستان» نیز به‌جای دست رضا خوشنویس ـ با بازی جمشید مشایخی ـ از دستان رضا مافی فیلمبرداری شده است. این هنرمند در ۳۹ سالگی به‌هنگام اسب‌سواری، در پشت صحنه این سریال از اسب سقوط کرد و بعد از مدتی درگذشت.

نمایشگاهِ آثار رضا مافی این روزها در موزه هنرهای معاصر تهران برپاست؛ این نمایشگاه بعد از گذشت چهار دهه از مرگ این هنرمند برگزار شده و بیش از ۱۰۰ اثر از آثار خط، خوشنویسی، دستخط، مشق و نقاشیخط‌های رضا مافی را به نمایش درآورده است. نمایشگاه رضا مافی که با تلاش موزه گالری ترانه باران برگزار شده است، تا ۱۰ تیرماه ادامه خواهد داشت.

در بخشی از این نمایشگاه بر دیوارهای موزه هنرهای معاصر، به نقل از رضا مافی نوشته شده است‌ «در برابر هجوم فرهنگ غرب در این عصر، در بیشتر کشورها نمودهای بومی از یاد می‌رود و رو به نابودی است. از سنت‌های بومی بهره گرفتن، در حقیقت، ایستادن در برابر این یورش است؛ و سنت که می‌گویم، قصد تکرار قالب‌های سنتی نیست، بلکه بهره‌گرفتن از سنت به عنوان یک ریشه برای نزدیکی به مردم است، «خط» جنبه فولکلوریک وسیعی در میان مردم ما دارد. تا دیروز مردم ما به خوشنویس هنرمند می‌گفتند، آیا ما با درک همین اصل نمی‌توانیم از «خط» به عنوان یک خمیرمایه برای نقاشی استفاده کنیم؟

هنرمند نباید بگذارد که فرهنگی دیگر به فرهنگ بومی او مسلط شود. زیرا که در این صورت فرهنگ از خون و ریشه عاری خواهد شد. یک نقاش برای بیان مفاهیم خود می‌تواند از همه‌گیرترین نمودهای جامعه بهره بگیرد، بی آنکه به خلاقیت و نوآوری او لطمه‌ای وارد شود.»