مروری بر گذشته‌ی میوه‌ها
مروری بر تاریخچه‌ی میوه‌ها و تغییر طعم و ظاهرشان
میوه‌های امروزی نتیجهٔ سال‌ها اصلاح و درواقع ساخته‌ی بشر هستند.
اغلب محصولات زراعی که حضورشان امروز برای ما بدیهی به نظر می‌رسد، کمتر از هزار سال قدمت دارند. پرتقال تامسون چند دهه قدمت دارد، هندوانه توسرخ کمتر از سیصد سال و هویج کمتر از هزار سال.
بر کسی پوشیده نیست که سبزیجات و میوه‌های امروزی با اجدادشان بسیار فرق دارند. بشر تلاش قابل توجهی کرده تا شکل و طعم آن‌ها را بهتر کند. در این مطلب می‌بینید که موز، بادمجان و سایر میوه‌ها و سبزیجات قبل از اینکه انسان تصمیم به تغییر آن‌ها بگیرد چه شکلی بودند.
هندوانه
هندوانه
این نقاشی قرن هفدهمی نوعی هندوانه را نشان می‌دهد که هیچکس در دنیای مدرن ندیده است. خوشبختانه دانشمندان توانسته اند هندوانه‌های کوچک و سفید را به هندوانه‌های بزرگ و قرمزی که می‌شناسیم تبدیل کنند.
موز
مردم پاپوآ گینه نو و جنوب شرق آسیا، ۱۰ هزار سال است که از طعم موز لذت می‌برند. اما، تنها ۷۰۰۰ سال است که موز شناخته شده است. در آن زمان طعم و ظاهرشان با موز‌های امروزی بسیار متفاوت بود. موز‌های امروزی ترکیبی از موز آکوامیناتا و موز بالبیسینا هستند، اما طعم و ظاهرشان بسیار بهتر شده است.
مردم پاپوآ گینه نو و جنوب شرق آسیا، ۱۰ هزار سال است که از طعم موز لذت می‌برند. اما، تنها ۷۰۰۰ سال است که موز شناخته شده است. در آن زمان طعم و ظاهرشان با موز‌های امروزی بسیار متفاوت بود. موز‌های امروزی ترکیبی از موز آکوامیناتا و موز بالبیسینا هستند، اما طعم و ظاهرشان بسیار بهتر شده است.
بادمجان
اولین بادمجان‌ها در چین رشد می‌کردند و با بادمجان‌های امروزی بسیار فرق داشتند. آن‌ها خاردار، کوچک و در رنگ‌های مختلف از زرد تا آبی آسمانی بودند. زمان و تلاش زیادی صرف شد تا بادمجان‌ها امروزی تولید شوند. اما ارزشش را داشت، نه؟
هلو
هلو هم قبلا بسیار متفاوت بود. آن‌ها بیشتر شبیه گیلاس بودند تا میوه‌های بزرگ و آبداری که ما امروز به نام هلو می‌شناسیم. هلو اولین بار ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد در چین شناخته شده و بعد تغییر کرده تا به شکل و طعم امروزی درآمده است.
هلو هم قبلا بسیار متفاوت بود. آن‌ها بیشتر شبیه گیلاس بودند تا میوه‌های بزرگ و آبداری که ما امروز به نام هلو می‌شناسیم. هلو اولین بار ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد در چین شناخته شده و بعد تغییر کرده تا به شکل و طعم امروزی درآمده است.
خیار
اجداد خیار‌های امروزی خاردار و پر از دانه بودند. اما آن‌ها سمی هم بودند؛ و برای اهداف درمانی استفاده می‌شدند. خیار به عنوان ماده خوراکی اولین بار ۶۰۰۰ سال پیش در هند استفاده شد.
آواکادو
آواکادو در هزاره سوم قبل از میلاد بومی شد. آزتک‌ها این میوه را روغن جنگلی می‌نامیدند. ابتدا فقط از هسته آن‌ها استفاده می‌شد که له شده، با دوده ترکیب و به عنوان دارو استفاده می‌شد. در آن زمان هسته آواکادو ۸۰% حجم میوه را تشکیل می‌داد.
گوجه فرنگی
اولین گوجه‌ها مثل گیلاس کوچک و تیره بودند. آن‌ها از آمریکای جنوبی آمدند. اما در اروپا تصور می‌شد آن‌ها سمی هستند و به عنوان گیاه زینتی کاشته می‌شدند.
