درباره خسرو حسن‌زاده؛ میوهفروشی که نقاشی بین‌المللی شد!
مردی که در این تصویر رو به دوربین ایستاده و لبخند می‌زند خسرو حسن‌زاده هنرمند نقاش است که دیگر در میان ما نیست. او از هفته گذشته به‌دلیل مسمومیت ناشی از مصرف الکل تقلبی در کما بود و همین دیروز جانش را از دست داد.
مردی که در این تصویر رو به دوربین ایستاده و لبخند می‌زند خسرو حسن‌زاده هنرمند نقاش است که دیگر در میان ما نیست. او از هفته گذشته به‌دلیل مسمومیت ناشی از مصرف الکل تقلبی در کما بود و همین دیروز جانش را از دست داد. حسن‌زاده خودش را به عنوان نقاش و هنرمند مفهومی سیاسی و اجتماعی معرفی می‌کرد و آثارش به غیر از ایران، در کشورهای دیگر هم طرفدارانی داشت.
تمرکز او روی نقاشی، چاپ دستی و کلاژ بود و از هنر سنتی ایران و چهره‌های مردمی مثل تختی برای کارهایش الهام می‌گرفت و تاکید داشت روی پروژه‌هایی کار کند که با باورهای عامه اجتماعی در ارتباطند. نمونه این آثار مجموعه‌های عاشورا، حجاب، تختی، تصاویری از هنرمندان محبوب مردم و مجموعه جنگ بود.
او در زمان جنگ از خرمشهر تا خرم‌آباد تعداد زیادی نقاشی دیواری از شهدا کشیده بود؛ به همین دلیل با مجموعه جنگ شهرت پیدا کرد و با مجموعه عاشورا این شهرت را ادامه داد. حسن‌زاده متولد سال ۱۳۴۲ در تهران بود و از بیست سالگی نقاشی را به‌صورت حرفه‌ای با آیدین آغداشلو آغاز کرد، اما به شهرت رسیدنش در ایران از دهه ۸۰ آغاز شد. با وجود اینکه علاقه زیادی به تحصیل در رشته هنر داشت، اما فقط یکسال در این رشته تحصیل کرد و بعد از آن رشته ادبیات فارسی را شروع کرد.
اولین نمایشگاه خارجی او ۲۴ سال پیش در لندن برگزار شد و موزه انگلستان مجموعه آثار او را خرید. بعد از آن هم نمایشگاه‌های مختلفی در پاریس و لندن برگزار کرد و شهردار پاریس که کارهای او را دیده و پسندیده بود، از خسرو برای گذراندن یک دوره تحصیلی در سیته دعوت کرد و پنج ماه را آنجا گذراند.
او سال‌ها در لندن زندگی می‌کرد و بیشتر نمایشگاه‌هایش را هم در کشورهای دیگر برگزار می‌کرد، اما بعد از مدتی به ایران بازگشت و اعتقاد داشت که برای خلق اثر عامه‌پسند باید در آن فضا حضور داشته باشد. در نهایت با برگزاری یک نمایشگاه در تهران برای همیشه به ایران بازگشت.
حسن‌زاده ۱۵ سال در تهران در یک میوهفروشی- شغل خانوادگی‌شان- مشغول بود و ایده همه کارهای خود را از آن محیط و ارتباط با مردم به‌دست می‌آورد. او بعد از اینکه به‌عنوان هنرمندی مشهور در کشورهای دیگر شناخته شد، تصمیم گرفت میوهفروشی را رها کند و همه وقتش را به نقاشی اختصاص دهد. این نقاش شاید بیشتر با پهلوانان کشتی‌گیر و آثار چاپی خود شناخته شود. او در مصاحبه‌هایش تعریف می‌کرد از زمانی که نقاشی را شروع کرده، موضوعات اجتماعی برایش جذاب بودند و علاقه دارد که با زبانی ساده آنها را در قالب هنر به مردم نشان دهند.
