بدرقه و خاکسپاری محمدعلی شیرازی با زمزمه قطعه «سلطان قلب‌ها»

در این مراسم که  امروز سه‌شنبه،۲۸ آذرماه برگزار شد، محمد سلمانی، سعید بیابانکی، رضوان ترابی، سهیل محمودی، اکبر کتابدار، صابر قدیمی، امید صباغ نو، اکبر آزاد، نیلوفر لاری‌پور، حمید ناصحی، علیرضا میرعلی‌نقی، علی آبان، عزت‌الله اسدی، رضا خرم فرزند همایون خرم، خلیل جوادی، سیدعباس عظیمی- مدیر هنرمندان پیشکسوت، امیر ارجینی، نیما تقوی، فریدون بیگدلی -خواننده-، حمید اسفندیاری -مدیر موسسه باربد-، خلیل جوادی، صادق چوگانی و سیدعباس سجادی حضور داشتند.

مراسم با پخش قطعه «روزی تو خواهی آمد» سروده محمدعلی شیرازی با آهنگسازی همایون خرم آغاز شد.

اکبر کتابدار، شاعر که اجرای مراسم را برعهده داشت، در سخنانی گفت: برای کوچ پاییزی مرد بزرگ و اخلاق‌مدار حوزه شعر و ترانه اینجا آمده‌ایم، هر یک از ترانه‌های او، کافی بود تا ترانه‌سرای نامدار بودن او را به اثبات برساند. همه کارهای او تاثیرگذار و ارزنده بوده و برای مردم ایران زمین خاطره شده است.
کتابدار در بخش دیگر سخنان خود گفت: در همه سال‌هایی که او را می‌شناختم و شاگردی کردیم، حتی یک نفر نبود که از او بد بگوید و ما خوشحال شویم که از او دفاع کرده‌ایم. او مهربان، با فرهنگ و با آداب بود. خدایشان بیامرزاد.

عباس سجادی، شاعر نیز در این مراسم در سخنانی گفت: یکی از تلخ‌ترین اتفاق‌های زندگی دل کندن از کسانی است که عمری با آثار و حال و هوای آن‌ها زیسته‌اید.

او ضمن تسلیت به خانواده شیرازی  و جامعه هنری، گفت: شیرازی، هنرمند، شاعر ترانه‌سرایی بی ادا و بی‌ادعا بود. بارزترین خصوصیت او مهربانی و انتشارعاطفه بود،. امروز اگر همه ما غمگین هستیم، به خاطر سایه مهری است که از سر همه ما کم  شده است.
سید عباس عظیمی، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت نیز در سخنانی با بیان این‌که استاد شیرازی مأخوذ به حیا و بی صدا بود، و با اشاره به سفری که همراه او بود، گفت: استاد آثار ماندگاری را با خوانندگان مطرح داخل و خارج از ایران دارد و به او می‌گفتم یکی از همین ترانه‌ها کفایت می‌کرد که شما با شور و هیجان بیشتری به موسسه بیایید و او لبخند می‌زد. او لبخند ساده‌ای داشت که در از معنا بود و قطعه «زندگب زندونه» را برای ما زمزمه  می‌کرد.

علیرضا میرعلی‌نقی، پژوهشگر حوزه موسیقی نیز  بیان کرد: اینجا فقط یک ترانه‌سرای بزرگ را به خاک نمی‌سپاریم بلکه دوام معصومیت است که به خاک می‌سپاریم، یک نوع صفای انسانی که محیط اجتماعی ما متأسفانه پرورنده چنین شخصیتی با چنین صفاتی نخواهد بود.
او افزود: شیرازی تا پایان عمر با وجود تحمل بیماری هیچ‌گاه از جوشش نایستاد و ماندگاری بی‌حد که از ارتباط پاک با ضمیر ناخودآگاه سرچشمه می‌گرفت. کلام و ترانه‌اش تا زمانی که زبان فارسی هست، دوام خواهد داشت و شیرینی و معصومیتش رادر ذهن ما حفظ می‌کند.  روانش شاد  که حتما هست.

پوریا خاک‌پور- نیز قطعه «روزی تو خواهی آمد» را برای حاضران خواند
در ادامه مراسم، رضا خرم، فرزند همایون خرم که کارهای مشترکی با شیرازی داشت، در سخنانی گفت: شیرازی شاعر توانایی بود  و هر کدام از کارهایی که ساخت، جاودانه شده‌اند.
او با نام بردن از قطعه‌های مشترک پدرش و شیرازی گفت: یکی از تخصص‌هایش تغییر دادن شعرها بود حتی شعرهای خودش بود.  او ترانه «روزی تو خواهی آمد از کوچه‌های باران» را تغییر داد که خود  یمک مطلب نو بود با گفته قبلی.
خرم خاطرنشان کرد: شیرازی تلاشی برای دیدن شدن خود نمی‌کرد و متواضع و دوست داشتنی بود.

سهیل محمودی نیز با بیان اینکه در جایی هستیم که انسان‌های خاطره‌ساز در آن حضور دارند، اظهار کرد: قدما برای انسان یک وجه ممیزه و خصوصی بر عمومیتش می‌گذاشتند. انسان حیوان ناطق یک وجه می‌گذاشته است، انسان موجود معترض وجهی می‌گذاشته، انسان  حیوان عاشق وجهی دیگری می‌گذاشته... هانریش بل می‌گوید انسان موجود خاطره‌دار و خاطره ساز است. فکر می‌کنم کسانی که در آرامش و در خلوت نشستند و خاطره‌ها را برای  مردم ایجاد کردند عزیزترین بخش تاریخ و فرهنگ ما خواهند بود.

او افزود:  یکی از کسانی  که در آرامش و در خلوتبرای ما خاطره ساخت، محمدعلی شیرازی بود. من هنوز «زندونی» (دنیای زندونی یه دیواره و زندونی از دیوار بیزاره و.. ) او را به خاطر دارم. هرکدام از شما بخشی از حیات خود را وام‌دار وجود محمدعلی شیرازی هستید،همه مابخشی از حیات خود را وامدار همایون خرم، رهی معیری و... شیرازی ادامه رهی معیری، معینی کرمانشاهی، نواب صفا... است  بخشی از خاطره زمرمه ماررا فراهم کردند.
او با اشاره به مشکلات ریوی زنده یاد شیرازی  و نقش خانواده او در همراهی و پرستاری از این شاعر گفت: آنچه در نهایت انسان را نجات می‌دهد، زمزمه موسیقی، شعر  و هنر است، کسانی که با هنر برایمان خاطره ساختند، بیش از هرکسی به ما زندگی بخشیدند.

اکبر آزاد نیز گفت: شیرازی را نمی‌شود در چندجمله خلاصه کرد، بی‌شک او یکی از اثرگذارترین ترانه‌سراها و شاعران خوب کشورمان بود که با دایره واژگان زیاد در کارهایش روبه‌رو بودیم و چقدر واژگان ملموس و مردمی با تصویرهای نو و زیبا؛ «وقتی رسید آهو هنوز نفش داست، داشت هنوز هم بره‌هاش رو می‌لیسیدو... » از این‌زیباتر  می‌شود، کدام کارگردان می‌تواند این را به تصویر بکشد؟!

او افزود: ۵۲ سال رفاقت با شیرازی کسب مهربانی و معرفت و ادب و آرامش از  او بود.  من آدم زنده پندارم، نمی‌توانم بگویم او را از دست دادیم، ما دیگر عزیزی را نمی‌بینیم؛ شیرازی برای ما زنده‌است با آثارش، با خلق و قوی مهربان و با انسانیتش، و آدمی که هرگز برای مال دنیا حرص و جوش نزد و  هرگز پیش صاحبان قدرت، سر خم نکرد.روحش شاد.

او در ادامه قطعه «وقف پرنده‌ها» را خواند.

فرهاد شیرازی، فرزند زنده‌یاد شیرازی نیز در سخنانی  گفت: برخی می‌گویند  حرف نسل جوان و دهه ۷۰  و ۸۰ را نمی‌فهمیم، اما با توجه به خوانش قطعه‌های پدرم توسط نسل جوان، من می‌گویم اگر از زندگی حرف بزنید، حرف شما را می‌فهمند و می‌توانید سلطان قلب‌ها شوید.

شیوا شیرازی هم در سخنانی گفت:ترانه‌های پدرم تاریخ مصرف ندارد؛ او درد آشنا بود و در هر واقعه تلخی سعی می‌کرد همدردی کند و واکنش نشان دهد، همیشه برای کودکان کار غصه می‌خورد و احساس دین می‌کرد که باید کاری کند و با زمان زلزله بم تصاویر را که از تلویزیون می‌دید گریه می‌کرد و شعری برای این واقعه ساخت.

در پایان مردم دیگر تو را به خانه ابدی‌اش با زمرمه قطعه «سلطان قلب‌ها» همراهی کردند. او در جوار عبدالوهاب رزاقی_ شاعر در قطعه ۸۸ هنرمندان)بهشت‌زهراردیف ۱۵۰ شماره ۱۲ به خاک سپرده شد.