تصویری از حامد بهداد در پشت صحنه «گیجگاه» با باران کوثری؛ خیلی‌ها پای این فیلم گریه کرده‌اند!
کارگردان فیلم سینمایی «گیجگاه» گفت: از روز اولی که حامد وارد تولید فیلم شد، می‌گفت این فیلم، لبخند‌هایی که به‌وجود می‌آورد هم پر از احترام است. او معتقد بود این فیلمنامه در حالی که از ۲۰ سال قبل صحبت می‌کند، ولی فیلم عقب‌مانده‌ای نیست.
عادل تبریزی کارگردان فیلم سینمایی «گیجگاه» درباره وضعیت اکران این فیلم و میزان رضایت خود گفت: مهم برای من این است که این فیلم با وجود شرایطی که برای اکران داشت، به‌خوبی توانست مخاطب خود را پیدا کند و روند خوبی را هم در اکران عمومی داشت. «گیجگاه» در کنار کمدی‌های درجه یکی مانند «فسیل» و «هتل» و قدرتی که این آثار در جذب مخاطب داشتند، توانست مسیر خودش را پیدا کند و در مجموع از این اکران خاطره خوبی دارم.
به گزارش مهر، وی درباره جنس متفاوت کمدی «گیجگاه» نسبت به دیگر کمدی‌های در حال اکران هم توضیح داد: به نظر خود من «گیجگاه» مطابق تعریف مرسومی که امروز در سینمای ایران از یک فیلم کمدی وجود دارد، یک فیلم کمدی نیست. بلکه می‌توانم بگویم این فیلم یک فیلم شیرین است که در لایه‌های مختلف آن می‌توانید ژانر‌ها مختلفی را ببینید. از این منظر می‌توان گفت ژانر اصلی روایت فیلم یک ملودرام است و در لابه‌لای آن شاهد موقعیت‌های شیرینی هستیم که گاهی از مخاطب خنده هم می‌گیرد.
این کارگردان تاکید کرد: موقعیت‌هایی که در فیلمنامه طراحی شده است، باعث لبخند مخاطب می‌شود، اما مقایسه «گیجگاه» با کمدی‌هایی که این روز‌ها در حال اکران است، مقایسه اشتباهی است. فیلم‌های دیگری هم در تاریخ سینمای ایران بوده‌اند که با آن‌ها لبخند هم زده‌ایم، اما کمدی نبوده‌اند.
تبریزی ادامه داد: واقعیت این است که «گیجگاه» یک فیلم خوش‌روزی برای من بود؛ هم در زمینه واکنش منتقدان، هم در جذب مخاطب و هم در فرآیند حضور در جشنواره‌های خارجی و ارتباط با مخاطبان کشور‌های دیگر. من خودم برای اکران این فیلم به ایتالیا و روسیه سفر کردم و شاهد واکنش‌های مخاطبان در این ۲ کشور بود. در ایران هم فیلم «گیجگاه» مخاطب خودش را به خوبی پیدا کرد.
وی افزود: حتی بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای جهان هم در زمان خودشان مخالفان و منتقدانی داشته‌اند و در برابر فیلم من هم طبیعتاً افرادی بوده و هستند که آن را دوست ندارند. هر فیلمسازی وقتی فیلمی را می‌سازد، خودش بهتر می‌داند که فیلمش کجای وجودش ایستاده است، «گیجگاه» برای من فیلمی بود که به‌واسطه اتفاقاتی که در فرآیند اکران برای آن رخ داد، بیشتر دوستش دارم.
من در کل انسان خشنودی هستم و اگر این فیلم در اکران فیلم موفقی هم نمی‌بود، بازهم خشنود بودم! مهم برای من این است که یک فیلم ساخته‌ام و تجربه‌ای هم به‌دست آورده‌ام. اگر حاصل این تجربه موفق هم نبود، قطعاً آن را دوست می‌داشتم.
این کارگردان ادامه داد: من در کل انسان خشنودی هستم و اگر این فیلم در اکران فیلم موفقی هم نمی‌بود، باز هم خشنود بودم! مهم برای من این است که یک فیلم ساخته‌ام و تجربه‌ای هم به‌دست آورده‌ام. اگر حاصل این تجربه موفق هم نبود، قطعاً آن را دوست می‌داشتم. «گیجگاه» لایه‌هایی احساسی و عاطفی هم دارد و در کل از امید و اخلاقی صحبت می‌کند که رنگ و بوی آن در تاروپود جامعه امروز کم‌رنگ شده است. شاید به همین دلیل با مردم ارتباط برقرار می‌کند.
وی با اشاره به اینکه احساس می‌کند خانم‌هایی که متارکه کرده و فرزندی هم دارند، خیلی با فیلم ارتباط گرفته‌اند، توضیح داد: بالاخره قصه این فیلم درباره زنی است که سرپرستی یک خانواده را برعهده دارد و به همین دلیل این جنس از افراد به لحاظ احساسی با این کاراکتر ارتباط برقرار می‌کنند. خیلی از افراد را دیده‌ام که پای فیلم من احساسی شده و گریه کرده‌اند و همین ویژگی نشان می‌دهد که جنس کمدی فیلم من، متفاوت از کمدی‌های دیگر است.
کارگردان فیلم «گیجگاه» درباره همراهی ارسلان امیری در نگارش فیلمنامه این فیلم توضیح داد: ما فیلمنامه این فیلم را با هم نوشتیم. ارسلان امیری یکی از دوستان نازنین من است که از نظر سلیقه سینمایی، فیلم «گیجگاه» هیچ ربطی به کار‌های او ندارد. زمانی که قصه این فیلم در ذهنم شکل گرفت، تصمیم گرفتم فیلمنامه آن را با همراهی کسی بنویسم که حال خوبی با او دارم و این حال خوب برایم مهم بود. از این منظر همکاری با ارسلان امیری تجربه درخشانی برایم بود.
وی افزود: در فرآیند نگارش این فیلمنامه، اما ارسلان امیری این لطف را به من کرد که اجازه داد من رهاتر باشم و جهت‌گیری کلی فیلمنامه به سمت علایق، نگاه و حس من باشد. در کل در این تجربه حس خوبی داشتیم و به هر دوی‌مان خیلی خوش گذشت.
تبریزی درباره اظهارنظر حامد بهداد درباره فیلم «گیجگاه» و به کار بردن توصیف «خنده مشروع» برای این فیلم هم گفت: حامد بهداد به نظر من بازیگر باهوش و باسوادی است و می‌توان او را یک بازیگر همه چیز تمام دانست. او هم ادبیات می‌شناسد، هم سینما و هم روانشناسی. از روز اولی که حامد وارد تولید «گیجگاه» شد، می‌گفت این فیلم، لبخند‌هایی که به‌وجود می‌آورد هم پر از احترام است. او معتقد بود این فیلمنامه در حالی که از ۲۰ سال قبل صحبت می‌کند، ولی فیلم عقب‌مانده‌ای نیست و برای جامعه امروز حرف دارد.
وی افزود: او از همین منظر معتقد است که این فیلم یک کمدی سالم است و بابت نگاهی که به فیلمنامه داشت، آن عبارت را به‌کار برد. حامد بهداد خیلی فیلم «گیجگاه» را دوست دارد و اخیراً هم در گفت‌وگویی تاکید کرد که این فیلم جایگاه خاصی در کارنامه‌اش دارد. خوشبختانه او حالش با این فیلم خیلی خوب است و بار‌ها به تماشای آن نشسته است. جالب اینکه هر بار در تماشای فیلم واکنش‌های متفاوتی از خودش نشان می‌دهد. این اتفاق برایم باعث افتخار است.
این کارگردان سینما درباره حضور جمشید هاشم‌پور در فیلم «گیجگاه» هم گفت: اگر کسی بگوید عادل تبریزی سکانسی از جمشید هاشم‌پور در فیلمش گذاشته تا صرفاً ادای دینی به او کرده باشد، به نظرم فیلم را متوجه نشده است. آقای هاشم‌پور مهمترین ستاره سینمای ایران در سال‌های بعد از انقلاب بود و به نظرم جایگاهی عجیب و تاریخی در سینمای ایران دارد که نیاز به ادای دین من ندارد. حضور ایشان در فیلم، جنبه‌ای تحلیلی برای اصل قصه داشت.
وی در پایان توضیح داد: داستان فیلم درباره تأثیر قهرمان در جامعه است و از حسن خشنودی می‌گوید که از شکل و شمایل یک قهرمان، به شکل و شمایل دیگری تبدیل می‌شود. حضور رضا صفایی‌پور و حسن رضایی و زنده‌یاد حسین ملکی، اکبر اصفهانی، حسین قطاع و عزیزان دیگری که نگین فیلم «گیجگاه» شدند هم در همین راستا بود. به نظر من اصل سینما در آن سال‌ها همین قهرمان‌ها بودند. سینمای واقعی ایران، همین چهره‌ها بودند و چقدر هم نسل مظلوم، شریف و پرحیایی هستند. حضور کوتاه آن‌ها در فیلم من، باعث افتخارم بود.
