مهران رجبی اینجا؛ آنجا و همه‌جا! شاید او تنها گزینه در دسترس تلویزیون است
در این مطلب نقد نهال موسوی به انتخاب مهران رجبی به عنوان داور بخش داستانی جشنواره عمار را که در وب سایت عصر ایران منتشر شده را می‌خوانیم.
وب سایت عصر ایران در یادداشتی به قلم نهال موسوی به انتخاب مهران رجبی به عنوان داور بخش داستانی جشنواره فیلم عمار واکنش نشان داد.
به نوعی هم شانس و تصادف در این قضیه دخیل بود، رجبی که امسال مجری برنامه مسابقه محور «خودمونی» شبکه سه شده بود یک برنامه ضبط شده از قبل «پیرانه سر» هم در شبکه سلامت داشت که پخش آن شروع شد و در سریال تلویزیونی «آزادی مشروط» شبکه یک سیما هم نقش داشت و همزمان از ۳ شبکه تلویزیون در معرض دید مخاطب بود.
یکی دیگر از شایعات درباره مهران رجبی این بود که او قرار است در برنامه «دورهمی» شبکه نسیم جایگزین مهران مدیری شود که خود رجبی در این زمینه پاسخ داد: «فضا بیشتر دست فضاسازان است، عده‌ای این حواشی را می‌سازند و برخی از مردم هم ناآگاهانه اینها را پخش می‌کنند. مهمترین این حواشی هم این بود که من قرار است «دورهمی» را اجرا کنم. درحالیکه من به دوستان می‌گفتم وقتی یک کابینت ساز، جایی را زخمی کند و حالا رها کند و برود کابینت ساز بعدی روی آن کار نمی‌کند. ما هم مرام و معرفتی داریم و چنین کاری نمی‌کنیم. این شایعه‌ای بود که وقتی هم انجام نشد خود به خود از بین رفت. با این حال شایعه کار خود را در زمانی که پخش می‌شود انجام می‌دهد.»
اما واقعیت این است که حضور مهران رجبی یا حامد سلطانی به عنوان بازیگر یا مجری در برنامه‌های متعدد هیچ اشکالی ندارد، اما چرا مخاطبان و طبیعتا برخی از مردم نسبت به این قضیه عکس العمل نشان می‌دهند؟
جایگزین این حذف‌ها و کنار گذاشتن‌ها کدام مجری است؟ چرا هیچ خون تازه‌ای به این تلویزیون تزریق نمی‌شود؟ چرا اگر افراد جدیدی هم وارد شده‌اند از لحاظ کیفی در سطحی هستند که اصلا به چشم مخاطب نمی‌آیند؟ این گروه جدیدی که با پیمان جبلی به تلویزیون آمده‌اند چرا اصلا به فکر مخاطب میلیونی خود نیستند؟
آقای جبلی به عنوان رئیس صداوسیما باید برای مدیران خودش این قضیه را مشخص کند که رسانه وسیع و گسترده‌ای مانند تلویزیون با یک سایت اینترنتی با مخاطبان محدود بسیار فرق دارد.
این پرسش‌ها از تلویزیونی که صفر تا صد آن از پول بیت المال است ضروری است. هر چقدر هم مدیران تلویزیون بگویند که به این دلیل و آن دلیل چنین شد و چنان نشد، قابل قبول نیست. در این حیطه به جای بهانه و عذر آوردن فقط عملکرد است که می‌تواند پاسخگو باشد.
