واکنش‌های گسترده به درگذشت فرامرز اصلانی
فرامرز اصلانی، خواننده و آهنگساز مشهور به دلیل ابتلا به بیماری سرطان در ۶۹ سالگی درگذشت.
برترین‌ها: فرامرز اصلانی، خواننده و آهنگساز مشهور که چندی پیش خبر ابتلایش به سرطان را اعلام کرده و وعده غلبه بر آن را به مردم ایران داده بود، سرانجام در دومین روز بهار ۱۴۰۲ مغلوب این بیماری مهلک شد و در سن ۶۹ سالگی درگذشت. بعد از اعلام این خبر، واکنش‌های مختلفی از سوی طیف بزرگی از مردم در فضای مجازی منتشر شد و آنان از او و آهنگ‌هایش به نیکی یاد کرده و خاطره‌سازی کردند.
بخشی از این واکنش‌ها را مرور می‌کنیم:
محمدعلی ابطحی، روحانی اصلاح‌طلب با انتشار ویدئویی از اجرای مشهور فرامرز اصلانی نوشت: به من بگو بی وفا، خزان عمرم رسید نوبهار که هستی. روحش شاد فرامرز اصلانی
«خراباتی سابق» این خواننده را با لیونل مسی مقایسه کرد: تاثیری که فرامرز اصلانی روی گیتاریست شدن ایرانی‌ها داشت خیلی بیشتر از تاثیری بود که مسی روی فوتبالیست شدنشان داشت. بدرود عالیجناب، جنتلمن، آدم حسابی. خیلی‌ها عاشقی کردنشون را مدیون موزیک‌های شما هستند.
اجرای «اگر یه روز بری سفر» او خاطرات جوانی را برای آزاده مختاری (خبرنگار) زنده کرد: با این ترانه عاشقی کردیم، درد جدایی‌ها را گذراندیم و حال در خاطرات ما زنده است، درست مثل فرامرز اصلانی.
«آقا سید حبیب» ترانه ماندگار این خواننده جنتلمن را دوباره زمزمه کرد: دیدی؟!! تو هم رفتی سفر، رفتی ز پیشم بی‌خبر.
«پارسا» هم ویدئویی از اجرای فرامرز اصلانی در سال ۱۹۸۱ با این مضمون را منتشر کرد:
ای صبا گر سوی ایرانم گذشتی
خاک آن را غرق بوی نسترن کن
هرکجا فریاد فرهادی شنیدی
یادِ شیرینِ دلِ تنهای من کن
مریم شکرانی (روزنامه‌نگار) از یاد او نوشت: آخرین روزهای اسفند، نور با آجرهای نارنجی بازی می‌کرد. مادربزرگ برای هفت‌سین سمنو می‌پخت و پدربزرگ تمام باغچه وسیع حیاط را گل بنفشه و همیشه بهار کاشته بود. آن روزها آکوردهای گیتار فرامرز اصلانی و تن مخملی صدایش بخشی از زیبایی و سرزندگی نوروزهای بچگی من بود؛ خداحافظ عالیجناب.
«هربرت کریم مسیحی» اصلانی را عامل به اوج رسیدن عشق گیتار در میان ایرانی‌ها دانست: شاید گیتار برای ما ایرانی ها با آقای ویگن شناخته شد اما فرامرز اصلانی اونو به اوج رسوند. روحشون شاد و جاودانگیشون مبارک.
پدرام سلطانی (فعال اقتصادی) از جاودانگی فرامرز اصلانی نوشت: آوازهایت نوستالژی چند نسل این سرزمین بود، هنگامی که با هم می‌خواندیم: اگه یه روز بری سفر… و تو امروز رفتی سفر، اما با نغمه‌هایت جاودانه خواهی بود.
