دل‌نوشته‌ی مسعود بهنود برای درگذشت رضا داوودنژاد

مسعود بهنود، نوشت: روزى تلخ تر از زهر. رضا داوود نژاد فرزند برادرم علیرضا، بیمار بود و بستری…. امروز خبر شدم.

رضا شیطان و شنگول از وقتى دیدمش که یک سالش بود یعنی ٤٣ سال پیش.

نمیفهمم چه معنا دارد. چطور باید با داوودنژاد حرف بزنم، چطور به زهرا جان خواهرش. عینک که به چشمش دیدم، اشکم روان شد. یک ساله بود که پیله کرده بود و عینک هایی مثل مال من میخواست. حالا در عکس عینک زده اقای محترم کجا رفتی؟

به قول سهراب:

مرگ مسئول قشنگى پر شاپرک است

مرگ گاهى ریحان میچیند

گاه در سایه نشسته است، به ما مینگرد

و همه میدانیم

ریه های خوشبختى پر اکسیژن مرگ است