سورپرایز ابی برای خانم بازیگر خبرساز پوست شیر

حضور جنجالی پانته‌آ بهرام در اکران قسمت آخر سریال پوست شیر در پردیس سینمایی لوتوس، حتی پایان این سریال پربیننده را تحت تاثیر قرار داد. سریالی که چند ماه مخاطب را دنبال خود کشانده بود، با یک اتفاق غیر قابل پیش‌بینی فرامتنی مواجه شد. پانته‌آ بهرام و پوشش او در مراسم اختتامیه این سریال بحث و جدل‌های زیادی را دامن زد. دامنه واکنش‌ها شامل مخاطبان سریال هم می‌شد و دوقطبی موافقان و مخالفان اقدام پانته‌آ بهرام حتی بحث درباره داستان سریال را تا حدودی به حاشیه برد.

خواننده آن ترانه که از ابتدای انقلاب مهاجر است، پس از چند دهه، اجرای ترانه را به بازیگری از این سریال تقدیم کرده که در شرایطی خاص قرار گرفته. خبر احضار پانته‌آ بهرام و برخورد قانونی احتمالی با او را حتما شنیده‌اید. انگار روحی سرگردان در دل تاریخ معاصر ایرانی با رفت و برگشت‌های نامنظم چیزهایی را احضار می‌کند که و به هم پیوند می‌زند که خود در بیانش لکنت دارد. جالب این که متن همین ترانه پوست شیر هم نکات قابل تاملی دارد.

ایرج جنتی عطایی ترانه‌سرای پرآوازه و و واروژان تنظیم‌کننده آهنگ مشهور، شاید آن زمان که این کار را برای فیلم متوسلانی ساختند، گمان نمی‌کردند، نزدیک به پنجاه سال بعد کارشان زمزمه دهان مردم شود و این قطعه با اسم بازیگری به نام پانته‌آ بهرام گره بخورد. به هر شکل تبادلی که میان کنسرت ابی و و اکران یک سریال اتفاق افتاده، نشان می‌دهد که چه امکانات عجیب و چه ظرفیت نامتناهی وجود دارد برای توسعه و تعمیق پدیده‌هایی که در بستر فرهنگ ایرانی زاده می‌شوند.

اگر فارغ از نیات سیاسی‌ خواننده ترانه و صرفا از زاویه فرهنگی هم به ماجرا نگاه می‌کنیم، درجهانی فرضی می‌شد به زبانی برای مفاهمه بیشتر میان تولیدات هنری داخل و خارج رسید. هنرمندانی از نسل‌ها و فرهنگ‌های متفاوت. دغدغه‌هایی اغلب مشترک و زبان‌های گاه متفاوت. اگر فرهنگ ایرانی و هنرمندانش اینقدر دور و پاره پاره نبودند، شاید می‌شد کارها کرد کارستان. اما سایه بلند سیاست و دوقطبی‌های بی‌ترحم در کنار برخی تنگ نظری‌های مدیران نابلد به حوزه فرهنگ، گونه‌ای از خودزنی را به عرصه فرهنگ و هنر ایرانی وارد کرده که نتیجه‌ای جز نازایی و قهر و اضمحلال ندارد.