زاویه متفاوتی از زندگی رونالدو که عاشقش می‌شوید!
صحبت‌های روز گذشته جواد نکونام درباره عمرو وردة، به سوژه یک سایت خارجی تبدیل شد.
کریستیانو رونالدو گرچه حالا فوتبالیستی میلیاردر است اما زندگی او از ابتدا اینگونه نبوده. او از خانواده ای فقیر است و زمانی مجبور بود از رستوران نزدیک خانه‌شان درخواست غذای مجانی کند. به همین دلیل او با زندگی در فقر به خوبی آشنا است و حالا تلاش می‌کند دنیا را به ویژه برای کودکان به جای بهتری بدل سازد.
به دلیل اهدای خون هنوز هم خالکوبی ندارد
رونالدو برخلاف بسیاری از دیگر فوتبالیست ها هیچ خالکوبی ای ندارد. او در سال ۲۰۱۲ درباره ی دلیل اصلی خودداری اش از خالکوبی کردن بدن خود گفت: «من هیچ خالکوبی ای ندارم چون خیلی زیاد خون اهدا می کنم.»
همه چیز از هم تیمی سابقش، کارلوس مارتینز آغاز شد. وقتی او گفت که پسرش باید به طور مرتب خون و مغز استخوان اهدایی دریافت کند، رونالدو به سرعت داوطلب شد. از آن زمان او یک پای ثابت اهدای خون بوده و دیگران را هم به اهدای خون تشویق می کند.
البته کسانی که خالکوبی دارند هم می‌توانند خون اهدا کنند. اما در صورت جدید بودن خالکوبی تا ۶ تا ۱۲ ماه امکان اهدای خون وجود ندارد. رونالدو متوجه شد که ممکن است هر زمان به کمک او نیاز باشد و از آنجایی که گاهی هر یک دقیقه هم مهم است، تصمیم گرفت ریسک چنین انتظار طولانی‌ای را نپذیرد.
او در سال ۲۰۱۵ گفت: «ما می‌توانیم با اهدای خون بسیار تأثیرگذار باشیم. هر کس با اهدای خون خود می‌تواند به حداکثر ۳ نفر کمک کند، چه کسانی که وضعیت اورژانسی دارند و چه کسانی که تحت درمان پزشکی بلند مدت هستند. برای همین دوست دارم مردم دنیا را از اهمیت اهدای خون آگاه کنم و آن‌ها را تشویق کنم که همیشه خون اهدا کنند و به نجات جان دیگران کمک کنند.»
در مورد اهدای مغز استخوان، بسیاری از مردم آن را کاری پرچالش می‌دانند. اما رونالدو می‌گوید تفاوتی با گرفتن خون ندارد و دردی هم ندارد. او دراین‌باره گفته: «خیلی سال قبل این کار را انجام دادم. و اگر لازم باشد دوباره هم انجامش می‌دهم، چون بیماری خیلی جدی‌ای است که خیلی از بچه‌ها به آن دچارند و ما باید به آن‌ها کمک کنیم.»
به کودک بازمانده‌ی یک سونامی کمک کرد تا خانه‌ی خانواده‌اش را بازسازی کند و هزینه‌ی تحصیلش را پرداخت کرد
مارتونیس تنها ۷ سال داشت که زلزله‌ی سال ۲۰۰۴ اندونزی به وقوع سونامی انجامید. در جریان این حادثه او از خانواده‌اش جدا شد اما توانست از سونامی نجات یابد. مارتونیس ۳ هفته به تنهایی زندگی کرد تا این که توانست دوباره پیش پدرش که تنها عضو باقیمانده از خانواده‌اش بود، برود.
از آنجایی که مارتونیس درست پیش از وقوع این حادثه مشغول فوتبال بازی کردن بود، وقتی او را پیدا کردند پیراهن تیم ملی فوتبال پرتغال را به تن داشت که نام رونالدو روی آن حک شده بود. تصویر این پسربچه خیلی زود در رسانه‌ها به طور گسترده منتشر شد. داستان مارتونیس به قدری رونالدو را تحت تأثیر قرار داد که تصمیم به کمک به او گرفت.
اینطور که گفته می‌شود رونالدو هزینه‌ی تحصیل مارتونیس را پرداخت کرد و تمام اعضای تیم ملی فوتبال پرتغال هم برای بازسازی خانه‌ی خانواده‌ی مارتونیس پول اهدا کردند. او ۳ سال بعد قهرمان خود را ملاقات کرد. رونالدو آن زمان درباره‌ی مارتونیس گفت: «فکر می‌کنم خیلی از بزرگترها نمی‌توانستند از پس چیزی که او از سر گذارنده بربیایند.»
جایزه کفش طلای اروپای خود را فروخت تا با پول آن در غزه مدرسه بسازد
رونالدو در سال ۲۰۱۱ جایزه کفش طلای اروپا را دریافت کرد. اما به جای نگه داشتن آن به عنوان یک جایزه‌ی خاطره‌انگیز، آن را در یک مزایده به قیمت ۱/۲ میلیون دلار فروخت. تمام این مبلغ صرف ساخت چندین مدرسه در غزه شد.
به طرفداران کوچکش زیاد کمک می‌کند
رونالدو در سال ۲۰۰۹ از ماجرای نهوزت گیلن باخبر شد، پسربچه‌ی ۹ ساله‌ای که به نوعی سرطانی کشنده مبتلا بود. رونالدو راننده‌ای را به دنبال این پسربچه و خانواده‌اش فرستاد تا آن‌ها را به هتل محل اقامت او و هم تیمی‌هایش آورد.
او از نهوزت دعوت کرد تا مسابقه‌ی او و تیمش را در بخش وی‌آی‌پی ورزشگاه تماشا کند و حتی گل خود را تقدیم نهوزت کرد و بعد از بازی، پیراهنش را به این پسربچه هدیه داد.
رونالدو با پدر نهوزت نیز ملاقات کرد اما متأسفانه کار زیادی درمورد بیماری او از دستش ساخته نبود. با این حال، یک درمان آزمایشی در آمریکا وجود داشت که رونالدو تصمیم گرفت هزینه‌ی آن را پرداخت کند.
او هزینه‌ی تمام داروها و درمان نهوزت در یک مرکز پزشکی خصوصی را هم برای بیش از یک سال تقبل کرد. با وجود همه‌ی این تلاش‌ها متأسفانه حال نهوزت رو به وخامت رفت و او در نهایت در سال ۲۰۱۳ از دنیا رفت.
رونالدو در سال ۲۰۱۴ به یکی دیگر از طرفداران کوچکش، پسربچه‌ای به نام اریک اورتیز کروز کمک کرد. مادر این پسربچه ی ۱۰ ماهه که به بیماری دیسپلازی کورتیکال (نوعی بیماری مادرزادی که در اثر آن لایه‌ی خارجی مغز به درستی شکل نمی‌گیرد) مبتلا بود از رونالدو خواست تا پیراهن فوتبال خود را به او اهدا کند. رونالدو هزینه‌ی عمل جراحی اولیه‌ی اریک را تقبل کرد و پیشنهاد کرد هزینه‌ی تمامی درمان‌های بعدی او را نیز پرداخت کند، اما دیگر به درمان بیشتری نیاز نشد.
رونالدو شیفته‌ی تعامل و کمک به طرفداران خود، به ویژه کودکان است. او یک بار گفته: «بچه‌ها همیشه بهترین چیزی هستند که این دنیا به ما می‌دهد و ما باید هر طور شده از آن‌ها مراقبت کنیم. ورزش فوتبال همیشه بهترین طرفدارها را داشته و باید به همه‌ی مسائل زندگی آن‌ها احترام بگذاریم.»
رونالدو هنوز ۳ زنی که در کودکی به او غذای مجانی می‌دادند را فراموش نکرده است. او هنوز به دنبال آن‌ها می‌گردد و امیدوار است که یک روز بتواند محبت‌شان را جبران کند.
