ادامه تقابل امیر قلعه‌نویی با دشمنان فرضی این بار روی نیمکت تیم ملی!
امیر قلعه‌نویی در این سال‌ها تغییرات بسیاری کرده است، اما چیزی که در او همیشه ثابت خواهد ماند، دشمنان فرضی‌ای است که انگار قصد دارند او را زمین بزنند.
پنجره نیوز - بابک قناد: اگر امیر قلعه‌نویی را از فنی مربی خوبی بدانیم (چیزی که البته منتقدانش به آن اعتقاد ندارند)، اما خصوصیت قله‌نویی در مواجه با انتقادها، رسانه‌ها و منتقدین چیزی است که انگار قرار نیست هیچ وقت تغییر کند. مراجعه به آرشیو رسانه‌ها نشان می‌دهد که قلعه‌نویی زمانی که بر روی نیمکت استقلال حضور داشت، همیشه از دست‌های پشت پرده‌ای می‌گفت که قصد دارند مانع موفقیت او شوند. آن هم در سال‌هایی که استقلال همیشه جز سه تیم بالای جدول بود و حتی سال‌هایی هم به مقام قهرمانی رسید. این موضوع در سپاهان هم ادامه داشت و مصاحبه‌های پر نیش و کنایه قلعه‌نویی به منتقدین ادامه داشت. قلعه‌نویی در مواجه با منتقدینش چنان تهاجمی است که حتی هنوز هم اتفاقات پس از جام ملت‌های ۲۰۰۷ را فراموش نکرده و هر وقت فرصت کند دوباره کنایه‌هایی را به آن دوران و منتقدین می‌زند.
به نظر می‌رسد این اخلاق قلعه‌نویی ادامه دارد و حتی پس از نمایش پراشتباه و ضعیف تیم ملی در دو دیدار اول مقابل دو تیم نه چندان مطرح، باز هم حاضر به شنیدن صدای منتقدین نیست.
قلعه‌نویی در کنفرانس مطبوعاتی امروز پیش از دیدار برابر امارات گفت:
- انتقاد باید صورت بگیرد، ولی تخریب کردن فرق می‌کند، این وسط خیلی‌ها انتقاد کردند چرا به تورنمنت اردن رفتید؟ الان چهار تیمی که در تورنمنت اردن حضور داشتند کجا هستند؟ گفتند چرا به تورنمنت کافا رفتید؟
- روز گذشته قرقیزستان چیزی نزدیک به ۱۰۰ دقیقه ۱۰نفره و برخی دقایق ۹نفره بازی کرد، ولی در کشور خودشان با حضور رئیس جمهور و تماشاگران‌شان پنج گل به این تیم زدیم و چقدر انتقاد شد. بنابراین، این تورنمنت حقانیت ما را در جاهایی ثابت می‌کند.
- هنگ‌کنگ و فلسطین در هر گروهی قرار داشتند حداقل به‌عنوان تیم سوم صعود می‌کردند.
- ما مقابل هنگ‌کنگ یکی از بازی‌های خوب‌مان را انجام دادیم، من نمی‌گویم، آمار این را می‌گوید.
قلعه‌نویی حتی چنان خود را در جنگ با منتقدین می‌بیند که حتی درباره تعریف روبرتو مانچینی از قدرت تیم ملی گفت:
- از مانچینی تشکر می کنم اما همین تعریف باعث می شود او هم دشمنان زیادی در ایران پیدا کند.
قلعه‌نویی انگار قصد دارد تمام وقت و تلاش خود را صرف پاسخ‌های پر از نیش و کنایه به منتقدان تیم ملی کند. آن هم تیمی که در مقابل هنگ کنگ شانس و اقبال و البته کیفیت بازیکنان این تیم درجه دو و سه آسیایی به کمکش آمد، وگرنه قطعا نتیجه آن دیدار چیزی بیشتر از برد یک بر صفر بود. قطعا اگر یکی از موقعیت‌های هنگ کنگ نصیب بازیکنانی با کیفیت طارمی، قایدی، انصاری‌فرد و جهانبخش می‌شد، تیم ملی در مقابل این حریف ضعیف هم گل دریافت می‌کرد، همانطور که مقابل فلسطین هم دروازه‌اش باز شد.
قلعه‌نویی هیچ وقت به صورت صریح اسم منتقدان و رسانه‌هایی که قصد دارند مانع موفقیت او شوند را نمی‌آورد و همیشه به صورت کلی، با نیش و کنایه با منتقدین مواجه می‌شود. مواجهی که به باور برخی شنوندگان صحبت‌های قلعه‌نویی، حتی می‌شود رگه‌هایی از نفرت را در آن دید و شنید.
شاید بهتر باشد برای آرامش خاطر سرمربی تیم ملی کل فوتبال ایران تعطیل شود و دهان همه منتقدین و رسانه‌ها بسته شود تا یک وقت انتقادی به عملکرد تیم ملی نشود. شاید در این حالت امیر قلعه‌نویی جای پاسخگویی‌های دائمی به زمین و زمان، تمرکز بیشتری بر روی بهبود عملکرد تیمش بگذارد و شاید در این آرامش خاطر (اگر باز هم دشمن فرضی‌ای پیدا نشود)، کمی فرصت مرور مواجه مربیان برجسته دنیا با منتقدین را داشته باشد. علی‌الخصوص روبرتو مانچینی محبوب این روزهای آقای مربی که پس از ترک ایتالیا و رفتن به عربستان، شدیدترین انتقادات را از سمت رسانه‌ها و چهره‌های فوتبالی ایتالیا تجربه کرد.
