سریال افعی تهران چند قسمت است و آیا ارزش دیدن دارد؟ + زمان پخش

افعی تهران یکی از سریال هایی است که این روز ها به صورت نمایش خانگی پخش میشود. افعی تهران به دلیل ژانر متفاوتی که دارد مخاطبین زیادی را به خود اختصاص داده است و در فضاهای مجازی فن های زیادی را جذب کرده است. داستان افعی تهران در رابطه با کارگردانی است که با فیلمی که میسازد مشهور میشود. آرمان بیانی یا همان کارگردان فیلم برای درست پیش بردن رابطه خود با پسرش پیش تراپیست خود میرود. داستان این فیلم حول درام و جنایی و معمایی است. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر افعی تهران اندیشه معاصر را دنبال کنید

سریال افعی تهران چند قسمت است و آیا ارزش دیدن دارد؟

افعی تهران: یه سریال جنایی هیجان‌انگیز، با یه ذره ای کم و کاستی!

سریال افعی تهران یه کار جنایی-معماییه که حسابی طرفدار پیدا کرده. تو ۲۰ قسمته و تا حالا ۱۰ قسمتش منتشر شده. این سریال در روز چهارشنبه هر هفته پخش میشود

داستانش حول محور یه کارگردان به اسم آرمان بیانی می‌چرخه که با یه قاتل سریالی به اسم افعی تهران روبرو میشه. آرمان که تو گذشته یه عالمه مشکل داشته، می‌خواد با ساختن یه فیلم، این قاتلو دستگیر کنه.

خلاصه افعی تهران

در خلاصه داستان سریال افعی تهران آمده است: «قتل‌هایی در تهران رخ می‌دهد که در آنها قاتل با مسموم کردن سوژه‌های خود آنها را به قتل می‌رساند. قاتل به همین علت به افعی تهران شهرت دارد و تمامی قربانیان او سابقه کودک‌آزاری دارند. آرمان بیانی، منتقد و مدرس سینماست و قصد دارد درباره این قتل‌ها فیلم بسازد. در ابتدا با درخواست او مخالفت می‌شود ولی روزی فرهاد، تهیه‌کننده سینما، به او می‌گوید امکان ساخت فیلم مهیا شده؛ چون گویا پلیس می‌خواهد از ساخت فیلم برای به دام انداختن قاتل استفاده کند. آرمان درگیر ساخت فیلم می‌شود و در عین حال مشکلات شخصی و خانوادگی فراوانی دارد.»

گفتنی است معادی نویسنده‌ی سریال افعی تهران، چندی پیش اعلام کرده بود که داستان این اثر، کمدی سیاه است و حس مالیخولیایی غمگین دارد.

آسیب‌های دوران کودکی در سریال «افعی تهران»

آرمان بیانی، کاراکتر اصلی سریال، یک شخصیت فرهنگی است که پس از سال‌ها نویسندگی و نقد، می‌‌خواهد فیلم اولش را بسازد. اما ذهن و روح او پر از آسیب یا همان تروماهایی است که در کودکی به او وارد شده. «افعی تهران» در اولین قدم آرمان را در مقابل یک مشاور قرار داده تا مخاطب را به این باور برساند که هر شخصی در هر سن و سال و موقعیتی احتیاج دارد برای رفع مشکلات روحی خود به مشاور یا در اصطلاح امروزی تراپیست مراجعه کند. در کنار اتاق مشاوره، بیننده همراه با ذهن آرمان، با فلاش‌بک‌ها مدام به گذشته او می‌رود تا با آسیب‌هایی که او در دوران کودکی متحمل شده، روبرو شود. پدر آرمان اهل زندگی نبوده و پس از مدتی هم به دلیل اینکه به زندان می‌افتد، همسرش از او طلاق می‌گیرد. اینکه پدری به معنای واقعی در کنار آرمان نبوده و مادرش هم به دلیل مسایلی هر چند وقت یکبار با تنها گذاشتن یا ترساندن‌های بی‌دلیل، او را در کودکی آزار می‌داده، مسایلی است که تا به حال از گذشته این شخصیت نشان داده شده. هنوز جزییات بیشتری از سرگذشت مادر آرمان مشخص نشده و او هم در اتاق مشاوره از صحبت درباره مادر طفره می‌رود.

به هرحال تنهایی و ترس‌‌هایی که او در کودکی تحمل کرده، از آرمان یک فرد عصبی و کم‌تحمل ساخته و در بسیاری از موارد بی‌توجه به اطرافیانش است. البته این تعریفی است که مشاور از او دارد و دیگران هم مدام این موضوع را به آرمان گوشزد می‌کنند. اما واقعیت این است که پیمان معادی که براساس فیلم‌نامه خودش در این نقش بازی می‌کند، بیانی را به یک شخصیت شیرین و حتی دوست‌داشتنی تبدیل کرده. شخصیتی که عاشق شده و زیر و بم رابطه عاطفیش بیشتر مورد توجه قرار گرفته تا اخلاق تندش. از طرفی در بیشتر مواقع مخاطب بابت به اصطلاح از کوره دررفتن‌هایش به او حق می‌دهد. مشخص نیست که این شیرینی تعمدی است یا مخاطب باید با همان چند اشاره اطرافیان و چند پلان و سکانسی که او عصبانی می‌شود به آرمان بیانی برچسب آدم تندخو بزند! با توجه به گذشته سختی که آرمان از خود تعریف می‌کند، اتفاقا در قیاس با واقعیت جامعه، سعی می‌کند آدم خوبی باشد و حتی مثلا در برابر خواسته‌های همسر سابقش کاملا با روشنفکری و انعطاف رفتار می‌کند یا اشتباهتش را می‌پذیرد.

نقد سیستم آموزشی در «افعی تهران»

یکی از مسایلی که به صورت مستقیم در سریال «افعی تهران» به آن پرداخته شده، نقد سیستم آموزشی در ایران است. تا اینجا، این مجموعه روش‌های مواجهه با بچه‌های طلاق، روش‌های نادرست تربیتی، مبالغ بالای خدمات آموزشی و تنبیه موجود در مدارس قدیم را به چالش کشیده و آنها را آسیب‌زننده به کودکان می‌داند. اما یکی از مسایلی که به صورت مستقیم و بی‌پرده در «افعی تهران» به آن پرداخته شد، تنبیه بدنی کودکان در سیستم آموزشی قدیم است که البته هنوز هم در برخی از مدارس دیده می‌شود. در قسمت ۷ این سریال آرمان بیانی ناظم مدرسه خود را که حالا پیرمرد شده، به باد تحقیر و توهین می‌گیرد و حتی او را تنبیه می‌کند. این در واقع به نوعی تابو شکنی در برابر آن چیزی است که سال‌ها به عنوان احترام به مسولان مدرسه در هر شرایطی، در مدارس به بچه‌ها آموزش داده می‌شد. سکانس برخورد آرمان با ناظمش در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و با نظرات مخالف و موافقی همراه بود. اما شاید از لحاظ بحث روایی و پردازش درام، این سکانس یکی از بخش‌هایی از سریال بود که به بیننده این موضوع را به درستی نشان می‌داد که یک انسان بالغ که در کودکی روحش آسیب‌دیده تا چه اندازه می‌تواند به زخم‌های کودکیش برگردد و حتی در فکر انتقام باشد. از طرفی مخاطب در برابر این سکانس غافلگیر می‌شود چون تا به حال نمونه آن را در سینما و تلویزیون ایران به این شکل مستقیم ندیده. در گذشته در بخش‌هایی از مجموعه «قصه‌های مجید» ساخته کیومرث پوراحمد شیوه تربیتی مدارس قدیم به نقد کشیده شده بود. اما در همه نمونه‌های دیگر قضاوت بر عهده مخاطب گذاشته شده بود، نه اینکه یک نفر خود دست به انتقام گرفتن از مدیر و معلم و ناظم بزند.

اما تو این مسیر کلی چالش پیش رو داره، از جمله:

پلیس که باهاش راه نمیاد: آرمان اجازه نداره بره صحنه جرم و این کارشو خیلی سخت می‌کنه.

مشکلات تو زندگی شخصیش: طلاق و حضانت بچش هم یه عالمه دردسر براش درست می‌کنه.

رازهای تاریکی که کم کم رو می‌شن: رازهای وحشتناکی از گذشته ی آرمان و بقیه لو میره که حسابی خطرناکه.

این سریال یه عالمه نقطه قوت داره:

بازیای فوق‌العاده بازیگرا: پیمان معادی، مهراوه شریفی‌نیا، مریلا زارعی، سیامک انصاری و احمد مهرانفر عالی بازی کردن و آدمو مجذوب خودشون می‌کنن.

کارگردانی سامان مقدم که حرف نداره: مقدم یه فضای پر از رمز و راز و هیجان تو سریال درست کرده و تماشاگرو تا آخر پای سریال می‌شونه.

داستانی که هیجان داره و مدام غافلگیرت می‌کنه: افعی تهران پر از اتفاقات غیرمنتظره‌ست که نمی‌ذاره از سریال دل بکنی.

به موضوعات مهمی تو جامعه می‌پردازه: این سریال فقط یه داستان جنایی ساده نیست، بلکه به موضوعاتی مثل آزار کودکان، خشونت خانگی و مشکلات روانی هم می‌پردازه.

اما یه ذره ای هم ایراد داره:

بعضی وقتا خیلی کند میشه: بعضی قسمت‌ها ریتم سریال خیلی کنده و ممکنه حوصله‌تو سر ببره.

خشونت زیاده: تو این سریال یه سری صحنه‌های خشن هست که شاید برای همه مناسب نباشه.

بعضی چیزا قابل پیش‌بینی‌ان: متاسفانه میشه حدس زد که بعضی اتفاقات تو داستان چیجوری پیش میرن و این از هیجان سریال کم می‌کنه.

پایان/*