گزینه متوسط پرسپولیس الان تنها شانس قهرمانی سرخ پوشان

در پایان دهه دوم لیگ برتر هواداران پرسپولیس حتی در مورد کسب عنوان نایب قهرمانی هم امید چندانی نداشتند و به نظر می‌رسید استقلال فاصله قابل توجهی با رقبای خود ایجاد کرده است اما تکرار یک اتفاق مشابه در چند دوره از لیگ برتر باعث شد در نهایت پرسپولیس در فاصله یک مانده یک هفته مانده پایان فصل جدی‌ترین مدعی کسب عنوان قهرمانی لقب بگیرد.

جزئیات کمتر مورد توجه قرار گرفته معمولا سرنوشت کسب به عنوان قهرمانی در طول یک فصل را مشخص می‌کند. استقلال در فصلی که چندان آغاز مساعدی نداشت،  ۲۱ هفته صدرنشینی را از آن خود کرده و به نظر می‌رسید رقیب مهمی در کسب این عنوان ندارد، اما پرسپولیس مشابه فصول اخیر در نهایت در پیچ آخر کسب عنوان قهرمانی گوی سبقت را از رقیب دیرینه خود ربوده و حالا شانس اول کسب عنوان قهرمانی محسوب می‌شود.

به نظر می‌رسد شخصیت برنده و تجربه حضور در لحظات دشوار و گذراندن آن، مهمترین عاملی بود که پرسپولیس را از استقلال پیش انداخت. در واقع هفته گذشته و در بین نیمه بازی‌های دو تیم، استقلال با اختلاف شانس بیشتری برای کسب عنوان قهرمانی داشت اما تعلل این تیم و دل خوش کردن به نتیجه پرسپولیس و سه گل عقب ماندن این تیم، در نهایت باعث شد یکی از دراماتیک‌ترین اتفاقات تاریخ لیگ برتر عقب رقم خورده و پرسپولیس را در فاصله یک هفته مانده پایان فصل، در آستانه کسب یک عنوان قهرمانی دیگر قرار دهد.

در ادبیات داستانی یک مثال وجود دارد. سرعت شیر ۵۷ کیلومتر در ساعت و سرعت آهو ۹۰ کیلومتر است، اما اغلب شیر به آهو می‌رسد و یک دلیل مشخص وجود دارد. شیر به نیروی خود ایمان دارد اما آهو به سرعتش ایمان ندارد در واقع استقلال انقدر پشت سر خود را نگاه کرد که در پیچ آخر این فصل لیگ برتر مغلوب پرسپولیس شد. نداشتن اعتماد به نفس کافی در سبک بازی استقلال و دلخوش کردن به اشتباهات پرسپولیس در آخرین لحظات یقه آبی‌پوشان را گرفت.

در این بین ارائه نمایش توام با اعتماد به نفس و آرامش در نیمه دوم و دل خوش نکردن به نتیجه بازی استقلال، احتمالاً مهم‌ترین تاثیرگذاری اوسمار در این فصل بوده است.

سرمربی آرام و خونسرد برزیلی در شرایطی هدایت پرسپولیس بر عهده گرفت که کمتر کسی به او ایمان داشت و به نظر می‌رسید پرسپولیس شانس چندانی برای کسب قهرمانی ندارد، اما در نهایت نتایج جوری رقم خورده که تیم او مهمترین شانس کسب عنوان قهرمانی محسوب می‌شود و این احتمالاً برگرفته از آرامش و تجربه یک سرمربی ۴۸ ساله در بهترین لحظات عمرش است؛ تبدیل شدن از یک گزینه متوسط به کسی که پرسپولیس ناامید نیمه اول را متحول کرد.

او از ورود به جنگ‌های بی‌مورد خودداری کرده و با نهایت تمرکز روی کار تیم، گره را از پای بازیکنان باز کرده. تیم او در دو هفته در بازی مهم در دقایق پایانی و در پراسترس‌ترین لحظات به گل رسیده، آن هم در شرایطی که فشار خردکننده از دست دادن قهرمانی روی دوش تیم سنگینی می‌کرده. این چیزی است که دستاورد اوسمار لوس ویرای برزیلی برای خود و تیمش بوده. مربی‌ای که حتی حضور همیشگی در سالن بدنسازی باشگاه را تعطیل کرده تا کوچکترین نقطه‌ای از افکارش متوجه چیز دیگری نباشد.

او کمی شبیه به برانکوی جوان در آغاز حضور در ایران بعنوان دستیار بلاژویچ است. مرموز و کم حرف و کم حاشیه. یکی دیگر از دستیارانی که بعدا برای خود تاریخ ساخت و در اولین تجربه سرمربیگری در ایران قهرمان آسیا (بوسان ۲۰۰۲) شد. کاری که اوسمار برای انجام دادن نسخه دیگری از آن مقابل محرم نویدکیا قرار خواهد گرفت که از قضا ستاره و کشف بزرگ همان تیم برانکو بود!